گاهی با کمترین امکانات می توان تبلیغ دین کرد. تکه ای کاغذ که روی یک زنبیل یا ساک دستی منگنه یا سنجاق شده است، شاید تلنگری باشد برای کسی که مبتلی به یک رذیله یا سیئه است.
ساکی که همواره از خالی پر است ولی نمای بیرونی آن پر است از معنا و محتوا.
و صاحب ساک، هر روز این ساک را از خالی پر می کند تا بهانه ای باشد برای حملش و اجرای فریضه امر_به_معروف_و_نهی_از_منکر
چند باری با این ساک و حامل آن مواجه شده ام. معمولا حامل ساک با آن رفتار خاصش مورد توجه قرار می گرفت ولی دیروز وقتی ساک را به دور از صاحبش در گوشه ای از مسجد دیدم، ساک را بدون صاحب ساک قضاوت کردم. کار قشنگی است. چرا فکر می کنیم همواره باید یک برند یا کمپانی را روی چنین محصولاتی تبلیغ کنیم؟ یعنی نمی شود با چاپ یک حدیث یا بیان معنوی روی چنین محصولاتی، فرهنگ ساز بود! فرهنگ سازی شاید خیلی ایده آل باشد ولی اقل مزیت این کار گفتمان سازی است.
ساک دستی هم می تواند رسانه باشد.
درباره این سایت